حجم مصرف آب در سال 2000 معادل 4430 کیلومتر مکعب بوده است، در حالی که افزایش قابل توجهی در تقاضای آب معادل 5240 کیلومتر مکعب در سال تا سال 2025 پیش بینی می شود (1). در مقایسه با این افزایش تقاضای آب، حجم کل آب بازچرخانی شده نسبتاً کم است. اگرچه فاضلاب شهری به طور فزاینده ای به عنوان منبع ارزشمند آب، مواد مغذی و انرژی شناخته می شود ، با این وصف تقریباً 5 درصد از فاضلاب در سراسر جهان جمع آوری و تصفیه می شود (1). تخمین زده می شود که سالانه 380 کیلومتر مکعب فاضلاب در سراسر جهان تولید می شود که بیش از 5 برابر حجم سالانه آب از آبشار نیاگارا است، از اینرو سرمایه گذاری کلان مورد نیاز برای مدیریت چرخه آب انسانی را می توان به راحتی با بهره مندی از بازیافت آب تصفیه شده بازچرخانی کرد (2). احیای آب برای صنایع بیشتر به دلیل کمبود منابع آب محلی، یا به دلیل محدودیت منابع آب یا رقابت شدید برای تامین انرژی انجام می شود. نسبت آب صنعتی به کل نیاز آب در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه به ترتیب 41 درصد و 3 درصد است (3).  اگرچه برداشت صنعتی تمایل به افزایش دارد، تخمین زده می شود که m3/d 109× 1.9 در سال 1995 به حدود m3/d  109× 3.2 تا سال 2025 خواهد رسید (4-5). تفاوت منطقه‌ای در احیای آب نشان می‌دهد که بیشتر پروژه‌هایی که در صنعت اجرا می‌شوند، در کشورهای توسعه‌یافته متمرکز شده‌اند که میزان مصرف آب برای صنایع بیشتر از کشورهای در حال توسعه است. در کشورهای در حال توسعه، تعدادی از شرایط وجود دارد که بر پتانسیل استفاده مجدد از آب تأثیر می گذارد، از جمله فقدان جمع آوری فاضلاب و سیستم های تصفیه نامناسب (5). هدف از تدوین این مقاله اطلاع رسانی به جهانیان از نتایج مفید و موثر بازچرخانی 100 درصدی فاضلاب یک شهر در ایران و تبدیل آن به آب صنعتی برای حفظ محیط زیست و دستیابی به منافع اقتصادی است.